Pfffff dinsdag moest ik voor mijzelf even naar de huisarts omdat ik een heftige allergische reactie heb van bruine pleisters.
Om 13.45 uur zei Tristan ineens mama ik heb zo'n pijn aan mijn neus, dus ik kijken en hij had best wel een dikke neus, dus ik dacht neem hem gewoon even mee naar de huisarts.
Alleen nog een dikke neus en verder niets
De huisarts wilde gelukkig wel even kijken, het leek op een allergische reactie maar ze wist het toch niet 100% zeker, ze bleef even denken en kijken en besloot toch om heb een pilletje te geven voor een allergische reactie, met instructies gingen we weer naar huis.
Nog geen half uur later (pil was al ingenomen) zag ik ineens een dikke bult in zijn hals, ik gelijk huisarts gebeld en we moesten direct weer komen.
Ze zag hem en alles was veel dikker geworden, ze zei wat heb je toch?
Ze besloot te overleggen met een kinderarts in het ziekenhuis en we moesten natuurlijk gelijk komen.
De arts keek naar hem en twijfelde heel erg, ja het ziet eruit als een allergische reactie maar waarom werkt het medicijn niet, het kon toch ook wel een infectie zijn maar van beiden heeft hij niet alle nodige symptomen.
De hoofdkinderarts stuurt ons toch naar huis omdat hij onvoldoende ziet van een infectie en hij wil niet onnodig ab voorschrijven, wel krijgen we weer instructies en een nummer die we 24 uur kunnen bellen.
'S avonds moest ik werken, Jeroen heeft ook avonddienst dus mijn moeder past op.
Af en toe bel ik hoe het gaat.
Bij het 2e telefoontje zegt mijn moeder dat Tristan wazig ziet, misselijk is en hoofdpijn heeft.
Tsja bel dan het ziekenhuis toch maar weer op, en om 21.00 uur moet hij er weer zijn, Jeroen is gelukkig ook thuis en mijn ouders aan met Tristan naar het ziekenhuis, ik ga daar ook heen en schrik hoe hij eruit ziet, het is een stuk dikker allemaal.
Artsen ondezoeken hem en weten het niet, ze maken met hun mobiel foto's en gaan advies vragen aan de kaakchirurg misschien heeft hij het eens gezien, helaas weet ook hij niet wat het is, kno arts word gevraagd en hij zegt misschien zit er een ontsteking in de bijholten, dus er worden rontgenfoto's gemaakt.
Wij hopen natuurlijk heel hard dat dit het is maar helaas niets te zien, ook de botten zien er goed uit.
Hij heeft geen koorts dus er zijn geen redenen dat hij moet blijven, instructies en met het telefoonnummer gaan weer om 00.00 uur naar huis.
De volgende ochtend komt Tristan naar beneden en we schrikken.
Zijn oog zit dicht en hij is misselijk, weer het ziekenhuis bellen en we moeten direct komen, gelukkig hebben we dezelfde artsen als de middag ervoor dus die konden mooi zien wat er in de tussentijd is gebeurt met het gezicht.
Alles wordt weer na gekeken zelfs het gebit, er wordt bloed geprikt, wij hopen dat ze ontstekingswaarden zien maar nee er is niets te zien in het bloed.
We worden doorgestuurd naar de oogarts en het ziet er goed uit, maar hij vermoed dat er toch een ontsteking aan de gang is en schrijft een ab kuur voor YES!!!
En dan weer terug naar de kinderarts, er komt nog een andere arts, hij zegt gelijk met mij erbij heb je nu alle kinderartsen gehad, je bent een bijzonder geval.
Onder zijn oog wordt het nu wat rood en warm, ja er moet toch echt nu een ontsteking gaande zijn zegt hij, voordat het naar zijn oog of hersenen gaat moeten we nu direct de ab starten, pffff eindelijk!
We mogen naar huis.
Vandaag worden we gebeld hoe het gaat, hij heeft nu 3x ab gehad, helaas nog geen verschil, vanmorgen zei hij dat hij hoofdpijn heeft alsof mijn hersenen te groot zijn voor mijn hoofd, zo omschrijft hij het.
Morgen moeten we terug naar de oogarts en kinderarts.
Hopelijk is het dan beter anders mogen we dus niet op vakantie.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten