Als je mijn site volgt dan weet je dat ik druk ben, ik ben echt behoorlijk druk.
Sinds 2 weken zit ik ook steeds maar te huilen.
Sinds 2 weken zit ik ook steeds maar te huilen.
Vandaag had ik een gesprek op de observatiegroep van Jim, de leidster zei al gelijk je hebt het zwaar he? Tjonge zie je dat aan me dan denk ik dan gelijk.
Ik voelde dat ik eigenlijk moest huilen maar ik dacht inhouden die handel!
Gelukkig lukte mij dat.
Ik vertelde wel dat ik het gevoel heb dat mensen mij niet begrijpen, dat mensen niet door hebben hoe zwaar ik het heb en hoe enorm druk ik ben.
Mensen roepen ook steeds met Jim is er niets aan de hand, je ziet niks.
Uhhh nee dat klopt ook je ziet niks, autisme zie je ook niet zo.
In de auto barstte ik in huilen uit, ik voel zo dat ik er alleen voor sta, op het ogenblik kan ik niet bij mijn ouders terecht, ja bij mijn vader kan ik wel terecht, maar dat wil ik niet, ik wil hem niet ook tot last zijn, hij heeft het al zwaar met mijn moeder die zwaar depressief is.
Ja Jeroen daar kan ik wel terecht, maar die blijft ook meer hangen in dat Jim alleen zijn spraak/taal ontwikkeling niet goed is, dat ze die leidster ook, ik ben wat dat betreft al verder met het accepteren dat hij ook autisme heeft.
Jim is ook een super druk jochie, ik loop de hele dag achter hem aan, de hele dag ben ik met hem bezig, hij is echt super lief, het is een schatje.
Hij loopt in alles 1 jaar en 4 maanden achter, wat je normaal hebt gehad met die leeftijd heb ik nu dus pas, en dat net nu ik voor mijn gevoel op ben.
Jeroen probeert mij wel zoveel mogelijk te helpen, zodra hij thuis is neemt hij de kinderen over zodat ik zoveel mogelijk rust krijg.
En ik probeer maar sterk te blijven, ik moet doorgaan voor de kinderen, maar alles is me zo teveel, zoals morgen bijvoorbeeld dan heb ik mijn functioneringsgesprek, daarna moet ik met mijn moeder naar de kapper, haar ophalen tussendoor nog boodschappen halen en koken en daarna weer werken, als ik aan al die dingen denk kan ik zo in huilen uitbarsten, het zijn maar kleine dingen maar toch, het voelt bij mij nu echt als teveel.
Ik denk steeds kon ik mijn ontslag maar nemen, dan valt er 1 ding al behoorlijk af.
Ik werk de komende weken ook nog eens veel voor mijn doen, dat komt door de vakantie.
Mensen zeggen steeds, het is juist goed om te werken, dat is een afleiding, ja dat kan wel zo wezen maar zoals ik eerder al zei het voelt zo als teveel.
Zal het zijn dat ik aan de vakantie toe ben? ik hoop zo dat dat het is pffff.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten