Gisteren was het eindelijk zover, de operatie voor Jim.
Om 8.00 uur waren wij op de afdeling, wij werden ontvangen en naar de zaal gebracht waar Jim kwam te liggen, Tristan en Inge waren er ook even bij omdat ze wilden weten waar Jim kwam te liggen, Jeroen bracht hun daarna naar school, ze zaten heel stil in de auto omdat ze het zo zielig vonden voor Jim, wat een schatjes toch!
Ik kreeg een kleine intake om uit te leggen wat er ging gebeuren, thuis hadden wij heb al een zetpil gegeven en in het ziekenhuis kreeg hij ook nog een diclofenac zetpil.
Om 9.00 uur mochten we naar boven waar de operatiekamer was, daar nog even spelen en toen werd Jim opgehaald.
Ik mocht natuurlijk mee, moest hem daar op bed leggen en daar ging het lipje van Jim, je hart breekt als je dat ziet, ik pakte zijn handje vast en wreef eroverheen en praatte zachtjes tegen Jim, hij bleef me echt strak aankijken.
En toen ging het kapje over zijn mond en neusje en toen was het huilen, ik bleef maar over zijn handje en buikje wrijven en toen sliep hij, ik gaf hem nog een dikke kus.
Een soort van psychologe liep met mij mee terug naar de speelkamer waar ik mocht wachten, ze zei al schrik straks niet hij is huilend en overstuur in slaap gevallen en zo zal hij ook wakker worden en dan zal hij boos zijn.
10 minuten later kwam de chirurg, het was achter de rug, uit zijn oren kwam heel veel lijmachtig troep, zijn keelamandelen toen we op controle gingen voor de operatie waren niet nodig, maar door soms een ademstilstand 's nachts zei hij gaan we dit wel verwijderen, de laatste 2 weken dronk en at Jim heel slecht en nu werd ons duidelijk zijn keelamandelen waren ontstoken en vreselijk vies.
Zijn neusamandelen waren gewoon groot en verder niets mee.
En toen mocht ik naar Jim en ja hoor ik hoorde hem al gillen, ik heb hem gauw gepakt en op schoot genomen, toen hij wat rustiger was mochten we weer naar beneden, en daar zat Jeroen op ons te wachten.
Jim begon gelijk te drinken en dat was heel goed, na 2 uur wilde Jim een broodje, ook heel goed.
Om 14.00 uur mochten wij weer naar huis, Jim viel daar pas lekker in slaap, veilig in zijn eigen bedje.
Vannacht schrok ik een paar keer wakker, normaal snurkt Jim zo en nu was het zo stil, gewoon eng haha.
En nu maar hopen dat Jim zijn spraak goed vooruit gaat.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten