Vandaag had ik mijn tweede sessie. De hele nacht had ik wakker gelegen, want ik zag er zo tegenop. Na de eerste sessie ben ik anderhalve week somber geweest. Maar niet alleen somber, ook een kort lontje, manlief heeft aardig wat te verduren gehad (sorry).
Mijn therapeute en ik hadden wel over en weer ge-appt waarin ik dit natuurlijk kenbaar had gemaakt. Ik moest het toelaten, dat is vanwege het verwerkingsproces. Pfff... ja, makkelijker gezegd dan gedaan. Soms dacht ik dan ook dat ik geen tweede keer ga, ik heb geen zin om mij elke keer zo te voelen. Maar ja, alsof ik mij daardoor beter voelde, Nee ik moet dit even doorzetten.
Oké, vandaag dus pas de tweede sessie en gelukkig geen regressie therapie, het werd iets anders. Ze had briefjes met daarop bijvoorbeeld de huidige ik, dominante ik enz, en ik moest goed naar denken waar ik ze neerlegde. Uiteindelijk ging ik nadenken. Ze komt voor mijn depressies, maar steeds komt toch heel sterk die onzekerheid boven. Geen angsten, maar echt die onzekerheid. Ben ik nog wel depressief, of is het puur door de onzekerheid dat ik soms paniekerig ben?
Een menselijk lichaam zit toch heel raar in elkaar, dus zou het niet zo kunnen zijn?
Zaterdag alweer de nieuwe sessie, ik ga mijn vragen zeker voorleggen.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Hoe verliep de sessie? ik vind t heel goed van je dat je doorzet en ervoor gaat om je weer beter te voelen.
BeantwoordenVerwijderenWat fijn dat je een goede band hebt met je therapeut, en ik ga duimen dat je depressies als sneeuw voor de zon zullen verdwijnen ;)
Het is echt heel goed gegaan weer, voel me veel beter
Verwijderen