Zoals ik in mijn vorige blogpost al had gemeld, had ik vandaag mijn eerste sessie met een mental coach en ik vertelde haar nog het één en ander wat ze moest weten.
We begonnen ook weer over mijn angsten. Als ik bijvoorbeeld in een grote menigte sta ben ik bang voor aanslagen. Toen Tristan baby was (toen mijn depressie net begon) was ik bang voor bommen onder de auto's.
Ineens toen ik verder na ging denken riep ik ineens, weet je wat zo raar is? Ik heb nooit normale dromen, die gaan ook altijd over moord of moordenaars, heel apart eigenlijk.
Ineens toen ik verder na ging denken riep ik ineens, weet je wat zo raar is? Ik heb nooit normale dromen, die gaan ook altijd over moord of moordenaars, heel apart eigenlijk.
Ze begon ineens: geloof jij in reïncarnatie? Hmmm, tsja... dat weet ik eigenlijk niet. Ik heb er weleens wat over gehoord en gezien, maar of ik dit nou geloof weet ik eigenlijk niet.
Ik denk wel, en hoop ook dat dit het niet alleen is. Je kan toch niet alleen maar leven en dan dood gaan en that's it?
Maar ja, reïncarnatie? Nee, dat weet ik echt niet hoor!
Ze vroeg dit omdat mijn angsten heel veel te maken hebben met dood, geweren, bommen, eigenlijk komt dat steeds weer terug.
Ik denk wel, en hoop ook dat dit het niet alleen is. Je kan toch niet alleen maar leven en dan dood gaan en that's it?
Maar ja, reïncarnatie? Nee, dat weet ik echt niet hoor!
Ze vroeg dit omdat mijn angsten heel veel te maken hebben met dood, geweren, bommen, eigenlijk komt dat steeds weer terug.
Ze had al een plan voor mij gemaakt, maar ze begon te twijfelen. Ze dacht eraan om eerst met regressietherapie te beginnen. Ai, dat vind ik wel eng hoor. Ze legde even precies uit wat het is. Ik vind het moeilijk uit te leggen, maar hier kan je één en ander erover lezen.
Vooruit dan maar, het gaat je toch niet lukken om mij in trance te krijgen.
Ik moest diep in- en uit ademen, ik toch bleef ik af en toe denken dit gaat niet lukken, ik ben hier te nuchter voor.
Maar proberen te blijven concentreren op mijn ademhaling en lichaam.
Ineens voelde ik wat emotie opkomen en ze vroeg me wat ik voelde? Emotie, in mijn maag en hart, maar in mijn hart het sterkst.
Ik moest diep in- en uit ademen, ik toch bleef ik af en toe denken dit gaat niet lukken, ik ben hier te nuchter voor.
Maar proberen te blijven concentreren op mijn ademhaling en lichaam.
Ineens voelde ik wat emotie opkomen en ze vroeg me wat ik voelde? Emotie, in mijn maag en hart, maar in mijn hart het sterkst.
M'n coach begon me nog meer vragen te stellen en ik moest dingen omschrijven die ik op dat moment voor me zag. Ik wil hier verder niet op ingaan, maar wat ik zag had ik nooit verwacht danwel gedacht en dit beeld houdt me nu nog bezig.
De sessie was afgelopen, als ik eraan toe was mocht ik mijn ogen openen.
Even later deed ik mijn ogen open, ik zei direct jeetje wat is dit raar, dit had ik niet verwacht, echt heel vaag!
Wat ik ervan moet denken weet ik echt nog steeds niet. Ik weet één ding: het was een hele rare ervaring, echt heel apart, ik heb er ook de hele dag aan gedacht.
Even later deed ik mijn ogen open, ik zei direct jeetje wat is dit raar, dit had ik niet verwacht, echt heel vaag!
Wat ik ervan moet denken weet ik echt nog steeds niet. Ik weet één ding: het was een hele rare ervaring, echt heel apart, ik heb er ook de hele dag aan gedacht.
Over twee weken heb ik weer een sessie. Ik vind het wel wat eng, maar ze zei dat ik nu al ver ben gekomen.
Ik hoop dat dit mij gaat helpen om van de angsten af te komen...
Ik hoop dat dit mij gaat helpen om van de angsten af te komen...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten