En dan was het zover: de laatste avond van de Avondvierdaagse voor onze dochter.
En wat een strijd heeft ze geleverd, MAAR... uitgelopen! Hoe trots kan een ouder zijn op zijn/haar kind...
En wat een strijd heeft ze geleverd, MAAR... uitgelopen! Hoe trots kan een ouder zijn op zijn/haar kind...
Avond 1 liep ze probleemloos door, mede dankzij de begeleiding van haar papa.
Avond 2 liep ze ook geheel door, maar kwam thuis met klachten over pijn aan de bal van haar voeten, allebei de voeten.
Oh jee, blaren? Gelukkig viel het mee en zullen de klachten gekomen zijn door de warmte, dichte schoenen en toch dik 1,5 uur lopen aan één stuk door.
Oh jee, blaren? Gelukkig viel het mee en zullen de klachten gekomen zijn door de warmte, dichte schoenen en toch dik 1,5 uur lopen aan één stuk door.
Avond 3 idem.
We merkten dat het haar veel energie kost, want 5 minuten nadat ze naar bed werd gebracht konden we haar beneden horen snurken :-).
We merkten dat het haar veel energie kost, want 5 minuten nadat ze naar bed werd gebracht konden we haar beneden horen snurken :-).
En dan, last but not least, avond 4.
"Papa, mama, kan me niets schelen of ik moe ben of nog een beetje pijn heb hoor, ik loop hem uit!".
En ja hoor, daar ging ze dan voor de laatste keer.
Omdat het zo'n tropisch warme dag was nog effe snel sandalen voor dochterlief gekocht en ze liep hier inderdaad lekkerder op.
"Papa, mama, kan me niets schelen of ik moe ben of nog een beetje pijn heb hoor, ik loop hem uit!".
En ja hoor, daar ging ze dan voor de laatste keer.
Omdat het zo'n tropisch warme dag was nog effe snel sandalen voor dochterlief gekocht en ze liep hier inderdaad lekkerder op.
Helaas was er noodweer onderweg en het werd nog spannend of ze op tijd binnen zou zijn.
De organisatie had vanwege de veiligheid de route met dik 2 kilometer ingekort en dat was maar goed ook.
Wij hierdoor natuurlijk te vroeg langs de lijn en maar wachten en wachten en wachten... School 1 kwam binnen, school 2, school 3, fanfare, maar waar bleef ons cluppie? En ondertussen werd het donkerder en donkerder en zagen we het onweer vanuit de verte onze kant op komen.
"Kom op man, loop door, we knijpen hem een beetje!", want ja mama weet het al, mijn prinsesje is bang voor onweer, wij willen naar huis!
En na bijna een uur wachten kwamen ze binnen, met medaille opgespeld en zakken snoep om de nek.
En juist op dat moment komt onze dochter uit de groep naar ons toe gerend.
"Ik heb jullie zo gemist papa en mama...".
Het rommelde al aardig in de lucht en dochterlief werd een beetje bang, mama had dus een goed voorgevoel.
We sloten haar in de armen en daarna... douchen in de buitenlucht: wolkbreuk! En zo kwamen we met z'n allen zeiknat thuis.
Maar o o o, wat zijn we trots op onze dame, want ze heeft koste wat kost haar doel bereikt en alles gelopen.
De organisatie had vanwege de veiligheid de route met dik 2 kilometer ingekort en dat was maar goed ook.
Wij hierdoor natuurlijk te vroeg langs de lijn en maar wachten en wachten en wachten... School 1 kwam binnen, school 2, school 3, fanfare, maar waar bleef ons cluppie? En ondertussen werd het donkerder en donkerder en zagen we het onweer vanuit de verte onze kant op komen.
"Kom op man, loop door, we knijpen hem een beetje!", want ja mama weet het al, mijn prinsesje is bang voor onweer, wij willen naar huis!
En na bijna een uur wachten kwamen ze binnen, met medaille opgespeld en zakken snoep om de nek.
En juist op dat moment komt onze dochter uit de groep naar ons toe gerend.
"Ik heb jullie zo gemist papa en mama...".
Het rommelde al aardig in de lucht en dochterlief werd een beetje bang, mama had dus een goed voorgevoel.
We sloten haar in de armen en daarna... douchen in de buitenlucht: wolkbreuk! En zo kwamen we met z'n allen zeiknat thuis.
Maar o o o, wat zijn we trots op onze dame, want ze heeft koste wat kost haar doel bereikt en alles gelopen.
Hebben jullie noodweer gehad?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten