Eind juni en dus komt de zomervakantie in zicht. En zo ook het einde van alweer een schooljaar. En wat hebben onze kinderen hard gewerkt en veel werk geleverd. 1 ding staat buiten kijf: onze kinderen hebben sowieso een übertrotse papa en mama!
Laten we beginnen bij onze jongste. Met een achterstand in zijn ontwikkeling van spraak en taal dan toch echt aan school beginnen. Zijn achterstand bedroeg ongeveer 2 jaar. Hiermee is hij begonnen in een medisch kleuterdagverblijf voor 8 dagdelen. Door het continurooster dat ze daar voeren dus 4 hele dagen. Na de Kerstdagen (al!) promotie naar speciaal basisonderwijs en de week werd ingedeeld in 2 dagen MKD en 2 dagen SBO kleuterklas. En na de juffen te hebben gesproken heeft hij zich meer dan verwacht ontwikkeld. Waar hij in begin moeite had met zichzelf uiten en het uitspreken van hele zinnen zit hij nu op het niveau van zijn leeftijdsgenootjes op het SBO! 2 jaar achterstand dus goed aan het inhalen. Oké, nog steeds achterstand en niet klaar voor de "normale" basisschool, maar hij is goed op weg!
Dan onze dochter. Zij mocht groep 4 een keertje overdoen. Vorig schooljaar was ze afgeleid door elke scheet die werd gelaten in de klas en de inzet was slecht en ze kon op een gegeven moment o.a. hierdoor niet meer met de groep meekomen. En nu? De tussentijdse rapporten laten alleen maar goede resultaten en ontwikkelingen zien en ze is supergemotiveerd en wil eigenlijk alleen maar naar school en leren. Wat een ramp als ze een studiedag had, want ze vond dit echt niet leuk. Vakantie? Kijkt ze erg naar uit, maar dan alleen naar de weken dat we ook echt weggaan naar het buitenland. De andere weken wil ze niet thuis zijn, maar op school... Haar leraar is enorm trots en ze is een voorbeeld voor de rest van de klas en ook ontwikkelt ze zich zo goed dat ze goed voorbereid het volgende schooljaar in zal gaan.
En onze oudste? Groep 7 dit jaar bijna achter de rug en hij heeft dus het voorbereidingsjaar op de aanloop van middelbare school voor de kiezen gekregen. Vanavond uitslag van de CITO-entreetoest besproken: het is niet makkelijk geweest en op 2 vlakken is geconstateerd dat extra aandacht vereist is om geheel probleemloos de middelbare school te beginnen. Natuurlijk is die CITO-toets een momentopname en op dit moment komt eruit dat hij VMBO-T of HAVO aan zou kunnen. Kanttekening is dat hij zich in groep 8 wel zodanig moet gaan ontwikkelen om op HAVO-niveau of hoger uit te komen, anders zal het advies VMBO-T worden. Aan de ene kant denken we dat dit komt aan zijn gebrek aan inzet, want hij denkt er nogal makkelijk over. Zal dit komen omdat hij geen uitdaging ziet omdat het hem wellicht makkelijk afgaat? Of is het juist de druk die op hem af is gekomen dat het tegen is gevallen en dat het werk- en leerniveau hierdoor hoger lag dan verwacht? We denken wel allemaal dat het HAVO-niveau haalbaar is voor hem. Mijn man had met zijn CITO-toets vroeger ook advies MAVO, maar omdat de leraren overtuigd waren van zijn kwaliteiten heeft hij de HAVO gedaan, en ook gehaald. Om een lang verhaal kort te maken: een goed schooljaar doorgelopen, maar toch ergens aan een steen gestoten? Uiteindelijk waren de tussentijdse rapporten om trots op te zijn, want volgens zijn leraar (en dus niet CITO) scoort hij hier ruim boven het gemiddelde!
What to say more??? Terugkijkend op dit schooljaar gaan er weer een trotse papa en mama met hun kroos de zomervakantie in en we zullen gaan beleven wat het volgende schooljaar brengen zal. De kinderen hebben in ieder geval veel inzet en vooruitgang getoond en dat is meer dan die spreekwoordelijke pluim waard!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten