Een tijdje terug heb ik een plekje laten aanstippen bij de assistente van de huisarts, ik dacht dat het een wratje was, maar aan de ene kant vertrouwde ik het toch niet helemaal, maar de assistente zei ja dat is een wratje ik stip het even aan, nou ja dan zal het wel zo zijn?
Maar na een week was het plekje stuk, en ja meteen dacht ik weer hmmm volgens mij is het echt wat anders.
Na 1 maand dacht ik ik bel toch maar weer, ik moest gewoon weer naar de assistente grrrr ik durfde geen nee te zeggen.
De assistente zag het en haalde toch maar de huisarts erbij, pffff gelukkig.
De huisarts kon er even niets van maken, het moest toch echt eerst genezen, tsja krijg dat maar voor elkaar met zo'n stom ding.
Eerst met betadinezalf en een pleister maar het bleef open gaan, en toen ben ik het droog gaan houden, maar het jeukte en in mijn slaap krabte ik het dus steeds weer kapot.
Maar na een week was het plekje stuk, en ja meteen dacht ik weer hmmm volgens mij is het echt wat anders.
Na 1 maand dacht ik ik bel toch maar weer, ik moest gewoon weer naar de assistente grrrr ik durfde geen nee te zeggen.
De assistente zag het en haalde toch maar de huisarts erbij, pffff gelukkig.
De huisarts kon er even niets van maken, het moest toch echt eerst genezen, tsja krijg dat maar voor elkaar met zo'n stom ding.
Eerst met betadinezalf en een pleister maar het bleef open gaan, en toen ben ik het droog gaan houden, maar het jeukte en in mijn slaap krabte ik het dus steeds weer kapot.
Eindelijk was hij een keer 2 dagen droog en toen ben ik gelijk naar de huisarts gegaan, het is huidkanker maar het ziet er wel goedaardig uit, maar het moet gewoon wel even weggehaald worden met een klein ingreepje, ik dacht echt JEEEEE weg met dat ding.
Helaas had ze een weekje vrij en afgelopen dinsdag was het zover, ik was best zenuwachtig, het idee dat ze in je snijden terwijl je bij bent brrrr.
Maar het is reuze meegevallen, de verdoving was het ergste, dat deed gewoon zeer, maar rondom die hele plek is het steeds gevoelig dus ja wel logisch.
Helaas had ze een weekje vrij en afgelopen dinsdag was het zover, ik was best zenuwachtig, het idee dat ze in je snijden terwijl je bij bent brrrr.
Maar het is reuze meegevallen, de verdoving was het ergste, dat deed gewoon zeer, maar rondom die hele plek is het steeds gevoelig dus ja wel logisch.
Na 20 minuten stond ik met 4 hechtingen rijker weer buiten.
Woensdag krijg ik de uitslag en worden gelijk de hechtingen weer verwijderd.
Ik moet zeggen ik ben opgelucht en zo blij dat het weg is, ik bleef er in mijn slaap gewoon aan zitten en dat was erg vervelend.
Ga voor real life vlogs everyday naar ons kanaal
Geen opmerkingen:
Een reactie posten