Wij gaan ervoor!

Velen die mij volgen weten (vooral via youtube) dat wij al zeker drie jaar bezig zijn met denken aan emigreren. Echter, naar welk land? Je moet er in ieder geval al en paar keer zijn geweest. Elke vakantie kijk ik rond, zou ik hier kunnen wonen? Zou ik hier gelukkig zijn en mij thuis voelen?

Italië is een land waar Jeroen en ik helemaal weg van zijn, wij houden enorm van dit land! Maar wonen? Nee dat zou ik daar niet kunnen.

Waar wij op zoek naar zijn, is een land waar we niet zoveel stress zullen voelen, er veel natuur is, rust en, het belangrijkste, een goede toekomst voor onze kinderen. Het liefst binnen Europa, vanwege mijn ouders. Eigenlijk wil ik ook zo bij hen kunnen zijn als er wat is.
En zo kom ik steeds terug op een Scandinavisch land, ook al ben ik daar nog nooit geweest. Er trekt iets, in ieder geval de gezonde lucht, minder verkeer en natuur. Ja, zo heb ik al aardig wat van het lijstje waar wij naar zoeken.

Jeroen raakt misschien zijn baan kwijt en meteen denk ik dan weer "ik wil hier weg, ik wil wat anders, weg van de stress, een betere toekomst voor de kinderen, meer vrijheid, meer natuur Ik wil vrijer leven!" Ik wil opnieuw beginnen. Wat spanning, maar dan gezonde spanning.

De Scandinavische dagen zijn 24 en 25 januari 2015. Wij gaan hier dan heen om meer informatie te verkrijgen over het hoe en wat bij emigratie. Op internet is natuurlijk ook al veel terug te lezen, maar op de ene site lees je A, op de andere site lees je B, en zo weet je dus eigenlijk nog niets...

Ook hebben wij al gemaild naar Zweden, want daar heb je in bepaalde gebieden wervingsprojecten lopen. Zweden wil heel graag Nederlanders "werven", en waarom? Wij zijn harde werkers denk ik. Nu heb ik gemaild naar een project in Lapland, hopelijk kunnen ze ons een beetje op weg helpen, al denk ik niet dat ik in Lapland zou kunnen aarden vanwege de winter met maar 4 uur zon per dag. In de zomer gaat de zon niet onder en heb je dus de middernachtzon. Maar aan de andere kant: wow, uitdaging! haha.
Ook hebben wij morgen een skype-sessie met een bemiddelaar die Nederlanders helpt met emigreren naar Zweden.

In ieder geval zijn wij nog steeds bezig met emigreren, eigenlijk dus al drie jaar. Maar het is oh zo moeilijk... Het is een enorme stap die je zet, want hier weet je wat je hebt en achterlaat. Maar het ergste: mijn ouders, ze trekken mij steeds terug. Nee, ze weten niet waar wij mee bezig zijn, daarom is dit een beveiligd bericht. Maar steeds denk ik aan mijn toekomst en de toekomst van mijn kinderen. Ze verdienen een goede toekomst, al zal deze na emigratie in het begin moeilijk zijn met misschien wel heimwee. Maar wat willen wij graag de uitdaging aangaan als wij het land hebben gevonden waar wij ons thuis voelen.